Regulatory wzrosty zrostu i rozwoju roślin nazywane są przez Rolników retardantami, antywylegaczami oraz w skrócie regulatorami wzrostu. Służą one do regulacji pokroju roślin, a dokładnie do ograniczenia nadmiernego wydłużania źdźbła. Ich stosowanie jest stałym elementem agrotechniki zbóż ozimych i jarych.
Regulatory wzrostu — nazwa może wprowadzać w błąd
W przeszłości regulatorami wzrostu nazywano wówczas bardzo popularne substancje czynne określane także syntetycznymi auksynami. Do tej grupy zaliczano między innymi MCPA, dikambę oraz 2,4 D. Wymienione związki mają ten sam mechanizm działania i zostały sklasyfikowane przez HRAC w grupie 2 (historycznie O). Związki te w środkach ochrony roślin wykorzystywane są do zwalczania chwastów dwuliściennych. Obecnie nazwa regulatory wzrostu zarezerwowana jest dla substancji czynnych ograniczającym wzrost zbóż na wysokość, których szeroki wybór jest dostępny tu: https://osadkowski.pl/srodki-ochrony-roslin/regulatory-wzrostu–c-001108.
Dlaczego stosować regulatory wzrostu?
Podstawowym zadaniem regulatorów wzrostu i rozwoju jest zmniejszenie szybkości wydłużania międzywęźli, a tym samym skrócenie rośliny. Obniżeniu ulega środek ciężkości i roślina jest mniej podatna na wyleganie. Środki ochrony roślin z tej grupy wpływają także na pogrubienie ścian źdźbła, co zwiększa jego odporność mechaniczną. Ta zmiana morfologiczna również ogranicza wyleganie.
Ponadto niektóre antywylegacze mogą wpływać na rozwój systemu korzeniowego — stymulują go do zwiększania masy. Przez co rośliny lepiej pobierają wodę i składniki pokarmowe z gleby.
Zastosowanie antywylegaczy przed fazą końca krzewienia daje roślinom zbóż impuls do krzewienia. W związku z tym wczesne zastosowanie regulatorów wzrostu stymuluje roślinę do wytworzenia większej liczby źdźbeł kłosonośnych. Najczęściej do tego celu wykorzystywane jest CCC, ale podobną funkcję mogą pełnić pozostałe substancje czynne z tej grupy z wyjątkiem etefonu.
Kiedy stosować regulatory wzrostu i rozwoju roślin?
Termin aplikacji środków ochrony roślin z tej grupy w dużej mierze zależy od celu zabiegu. Jeżeli głównym zadaniem aplikacji jest dokrzewianie powinno być ono wykonane w fazie krzewienia (BBCH 20-29). Zabieg ten wykonuje się na plantacjach słabo rozkrzewionych.
Stosowanie w celu skrócenia dolnych międzywęźli, pogubienia ścian źdźbła oraz stymulacji rozwoju systemu korzeniowego, należy przeprowadzić w fazie 1. kolanka (BBCH 31). W przypadku intensywnie prowadzonych plantacji zbóż może być konieczność powtórzenia zabiegu w fazie wydłużania pędu.
Regulatory wzrostu roślin można także wykorzystać do tzw. skrócenia dokłosia, czyli ostatniego międzywęźla. Zabieg ten można wykonać już od fazy BBCH 39, a najpóźniej w BBCH 49.
